معرفی قهوه برزیل

تولید قهوه در برزیل زمانی آغاز شد که فرانسیسکو د ملو پالهتا (Francisco de Melo Palheta) اولین درخت قهوه را در خاک حاصلخیز برزیل در ایالت پارا (Para state) در سال 1727 کاشت.  این درخت بیشتر به جنوب گسترش یافت و تا سال 1770 به ریو دو ژانیرو رسید. 

قهوه برزیل پیشتاز جهانی برای قهوه تخصصی  یا اسپشیالیتی (specialty-grade coffee) است. این دانه های قهوه لذیذ یا  شسته نشده / طبیعی (unwashed / natural) یا نیمه شسته  /طبیعی خمیری (  pulped natural/ semi-washed) هستند.

چنین  کشت قهوه با کیفیتی به دلیل نوع آب و هوایی برزیل به دست می آید – دوره  کوتاه روزهای بارانی و دوره های طولانی روزهای آفتابی – که برای فرآوری  طبیعی در مناطق قهوه برزیل عالی است.

دان قهوه برزیل اغلب شهرت “مقدار زیاد نسبت به کیفیت بالا” را به خود اختصاص می  دهد. با این حال، این مقاله باید خلاف آن را ثابت کند که دانه های برزیل  چیزهای بیشتری نسبت به حجم خالص دارند و برخی از بهترین قهوه ها هنوز هم در  برزیل کشت می‌شوند. 

کشت  قهوه در ابتدا برای مصرف داخلی بود. اما در قرن نوزدهم، تقاضای قهوه در  ایالات متحده و اروپا افزایش یافت. مزارع قهوه در ایالت های ریو دو ژانیرو،  میناس گرایس و سائو پائولو تا سال 1820 گسترش یافت و به صادرات 20 درصدی  قهوه جهانی کمک کرد.

نت های طعمی قهوه برزیل نتیجه فرآوری  مرطوب و خشک (wet and dry) است که در سراسر مناطق استفاده می شود. این تنوع  فرآیند به دانه های قهوه طعم متمایزی می دهد. دانه‌های قهوه با اسیدیته  کم، بادی لطیف (smooth body) و طعم‌های شیرین با رایحه‌هایی از شکلات و  نت‌های آجیلی مشخص می‌شوند.

برخی از مناطق، دانه های قهوه سنگین، متوسط، میوه ای و پیچیده را با کمی ادویه تولید می کنند.

تا سال 1830،  برزیل به عنوان پادشاه صادرات قهوه مورد ستایش قرار گرفت و 80 درصد کل  تولید قهوه تا قرن 20 را داشت. تا به امروز، برزیل با سه میلیارد تن در سال  بزرگترین تولید کننده قهوه باقی مانده است!

در  اوایل قرن بیستم، برزیل تولید جهانی را با 80 درصد از کل قهوه جهان تامین  می‌کرد و تقریباً با یک سوم عرضه جهانی یا سه میلیارد تن در سال، همچنان  بزرگترین تولیدکننده در جهان است. در مجموع، مزارع تحت کشت دانه قهوه  برزیل، منطقه ای تقریباً به اندازه کشور بلژیک را اشغال می کنند، عمدتاً در  ارتفاعات سردتر و بالاتر ایالت های سائوپائولو و میناس گرایس که در آن  گیاه عربیکا بیشترین مقدار را دارد، دان قهوه برزیل کشت می‌شود.

Coffea arabica، گونه‌ای از گیاه قهوه که دانه‌های باکیفیت را پرورش می‌دهد، غالب است و می‌توان آن‌ها را بیشتر  به انواع مختلف تقسیم کرد. واریته ها یا همان زیرگونه ها، هیبرید ها یا جهش  های طبیعی هستند و بیشتر خصوصیات زیرگونه خود را حفظ می کنند اما حداقل از  یک جهت با آن تفاوت دارند. تایپیکا و بوربون والدین تقریباً همه انواع  قهوه هستند که نام آنها را اغلب می شنوید.

بوربون  معمولاً مولدتر است و بخشی از دلیلی است که برزیل در دهه 1860 به یکی از  ابر تولیدکنندگان قهوه در جهان تبدیل شد، زمانی که برای جبران کاهش عرضه  ناشی از شیوع زنگ برگ در جاوا، معرفی شد. قهوه‌های بوربن که کمی شیرین‌تر  با نوعی کیفیت کاراملی هستند، اسیدیته خوب نیز دارند، اما بسته به جایی که  کاشته می‌شوند، طعم‌های متفاوتی دارند.

گونه  موندو نوو حدود 40 درصد از قهوه های برزیل را تشکیل می دهد و ترکیبی بین  تایپیکا و بوربون است که در دهه 1940 در برزیل یافت شد. به ویژه برای آب و  هوای کشور مناسب است و کشاورزان آن را دوست دارند زیرا در برابر بیماری ها  مقاوم است و عملکرد بالایی دارد. مصرف کنندگان قهوه آن را دوست دارند زیرا  فنجانی شیرین با بادی غلیظ و اسیدیته کم تولید می کند.

جنبه تاریک قهوه بزریل

با  این حال، یک جنبه تاریک در دوران قهوه برزیل وجود داشت – برده داری. برده  داری در برزیل موضوعی نگران کننده بود و متاسفانه هنوز هم هست. فقط اکنون  برده داری در برزیل به برده داری جنسی و قاچاق انسان مرتبط می‌شود. لغو  تجارت برده در سال 1888 تقریباً صنعت قهوه برزیل را نابود کرد زیرا بسیاری  از بردگان قهوه بعد از آن آزاد شدند.

با  این حال، دولت در برزیل برنامه های جدیدی را اجرا کرد که فعالانه کارگران  اروپایی را تشویق می کرد تا برای کشت قهوه در مزارع به برزیل بیایند. این  امر نه تنها جایگاه برزیل را به عنوان یک کشور چندفرهنگی افزایش داد، بلکه  پیوند قوی تری بین برزیل و کشورهای اروپایی که قهوه آن را مصرف می کردند،  ایجاد نمود.

صنعت قهوه برزیل پس از لغو  تجارت برده سازگار شد، اما در دوران رکود بزرگ (1929) با چالش دشوار جدیدی  مواجه شد. به دلیل اینکه ایالات متحده آمریکا خریدار اصلی قهوه برزیل بود و  پس از آن اروپا، به همین دلیل رکود تجارت قهوه را تحت تأثیر قرار داد.

انگار  یک مشت با نیرو یک تن آجر به صورت اقتصاد قهوه برزیل برخورد کرد. قیمت ها  به شدت کاهش یافت، تجارت از این موضوع رنج می‌برد و به همین دلیل هزاران  کیسه دانه قهوه برزیلی سوزانده شد. تولیدکنندگان هرگز این ضررها را  نمی‌توانستند جبران کنند و سرنوشت قهوه برزیل مانند طعم آن به تلخی متمایل  بود.

اگرچه ممکن است به نظر پایان  دوران بزرگ قهوه در برزیل باشد، ثروت و پیشرفت صنعتی که قهوه به ارمغان  آورد، پایه‌های شکوفایی سایر صنایع و انطباق با تقاضاهای در حال تغییر  اقتصادی را ایجاد کرد. برزیل هنوز هم از نظر اقتصادی و هم از نظر سیاسی  برای صنعت بعدی با مشکل مواجه بود. نیم قرن، اما صنعت قهوه به طور کامل  نابود نشد و یک روز دوباره رشد کرد.

برزیل  با غلبه بر مبارزات اقتصادی و سیاسی برای تبدیل شدن به یک اقتصاد شکوفا،  همچنان بزرگترین تولید کننده قهوه در جهان باقی مانده است. دان قهوه برزیل 30 درصد از تولید جهانی را تامین می کند و تقریباً سه برابر دومین تولیدکننده بزرگ – ویتنام – آن را تولید می کند.

قهوه  10.2 درصد از کل صادرات برزیل را در سال 2011 به خود اختصاص داده است که  حدود 7841 میلیارد دلار را شامل می‌شود. و اگر می‌پرسید – خود برزیلی‌ها  قهوه را دوست دارند، این محصول پرمصرف‌ترین محصول برای افراد بالای 10 سال  است. به ازای هر نفر، سالانه 79.7 لیتر قهوه می‌نوشند!